Madera

Rzucona w fale Oceanu „wyspa wiecznej wiosny” – Madera. Ni to Europa (niecałe tysiąc kilometrów w linii prostej od jej wybrzeży), ni Afryka. Największa wyspa archipelagu Madera, wchodząca w skład Archipelagu Makaronezji, do dzisiaj będąca autonomicznym regionem Portugalii (co trochę widać po asortymencie w sklepach, niekiedy przypominającym półki z Biedronki).


Madera – wyspa wulkaniczna

Wulkany stworzyły ten kawałek lądu – niezwykle pofałdowanego, żyznego, z ostrymi klifami wpadającymi wprost do morza. Przewyższenia są tu naprawdę imponujące. Najwyższy szczyt – Pico Ruivo wznosi się już na 1862 metrów nad poziom morza, które raptem oddalony jest od wybrzeża zaledwie 10 km w linii prostej (!). Ta niezwykle bogata rzeźba terenu powoduje, że chociaż wyspa jest niewielka – i prostymi drogami (wiele dróg przebija się przez góry tunelami) można w godzinę dostać się z jednego krańca wyspy na drugi, czasami przejazd kilkunastu kilometrów może zabrać sporo czasu. Rada praktyczna: najlepiej sprawdzają się niewielkie, ale „dzielne” samochody z automatyczną skrzynią biegów (wypożyczony Volkswagen Golf zdał egzamin na piątkę).

Gdzie warto nocować na Maderze?

To zależy czego szukamy. Tak ogólnie – południe jest bardziej słoneczne, cieplejsze i mocno zabudowane. Tutaj znajdziemy więcej hoteli, atrakcji turystycznych i prostych, wygodnych dróg. Północ częściej jest we mgle lub w chmurach, częściej też pada tu deszcz, są kręte drogi, miasteczka są mniej turystyczne, a klify bardzo malownicze. Północny zachód (n.p. Seixal, Porto Moniz) oferuje atrakcyjne klify i przede wszystkim bliskość wyjątkowego Lasu Fanal. Z kolei z północnego wschodu (n.p. z Porto de Cruz) można mieć poniekąd na „wyciągnięcie ręki” najwyższe partie gór (Pico Ruivo, Pico Arieiro) czy malowniczy półwysep Świętego Wawrzyńca (Sao Lourenco).

Drzewa wawrzynowe Madery w słynnym lesie Fanal i na liście UNESCO

Jeśli chcemy lepiej sobie wyobrazić jak wyglądała Europa około 20 milionów temu, warto wybrać się do lasów wawrzynowych Madery. Nie jest to jednak takie proste, choćby ze względu na gigantyczne przewyższenia i mocno „zakrzaczony” charakter takiego lasu. Pojedyncze drzewa wawrzynowe najwygodniej podziwiać w zupełnie niezwykłym „lesie Fanal” na mglistym płaskowyżu w północno-zachodniej części wyspy. Warto też wybrać się na wycieczkę którąś z licznych levad – dróg biegnących wzdłuż maderskich „akweduktów” (z XVI wieku), zbierających wodę z gór, by nawodnić pola uprawne.

inne strony

Islandia – Zachód

Zachodnią część Islandii, a dokładniej – Półwysep Snæfellsnes oraz Fiordy Zachodnie – omija słynna, wiodąca dookoła wyspy, droga nr 1.  Dzięki temu jest tu bardziej dziko i mniej tłoczno. W spokoju można podziwiać imponujący wulkan Snæfellsjökull (1446 m.n.p.m.) pokryty białą czapą lodowca, czarne plaże oraz liczne wodospady, ze znanym z folderów Kirkjufellsfoss na czele.   Półwysep Snæfellsnes – Djúpalónssandur…

więcej

Tatry

Tatry – zachwycające i niebezpieczne; uczące pokory śmiałków, przezorności lekkoduchów. Od lat natchnienie artystów – malarzy, poetów, fotografów. Chociaż niby dobrze znane, zawsze trochę inne, tajemnicze, zaskakujące. Piękne o każdej porze roku, o każdej porze dnia… Tatry – klejnot Karpat. Rześki chłód poranka współgra z intensywnym zapachem łopianu rosnącego nad strumieniem. Delikatne mgły snują się po dolinie. Gdzieś powyżej,…

więcej

Islandia – Południe

Południe Islandii – prawdziwa uczta dla oka, radość dla fotografa.Na wschód od Reykjaviku rozrzuconych jest sporo prawdziwych pereł, które zachwycą każdego wrażliwego na piękno wędrowca. Niecałe 400 km na wschód od stolicy, olśniewa swoim błękitnym kolorytem lodowa laguna Jökulsárlón. Każdego dnia z hukiem pęka czoło lodowca i kolejne bloki lodu dryfują po jeziorze. Powoli rozpadają się…

więcej

Pieniny

Niby nic – niewielkie pasmo w szerokim łańcuchu Karpat, gdzieś pomiędzy rozległymi Beskidami, a wyniosłymi Tatrami.Niby nic, a przecież – perła polskiej przyrody, jedno z najpiękniejszych miejsc w Polsce. Pieniny – Sokolica, Trzy Korony i Przełom Dunajca Świt na Sokolicy. Mgła otula góry, wkrada się do lasu. Jest tak gęsta, że prawie  można ją dotknąć, poczuć. Cicha…

więcej