Guma dwuchromianowa

Już od ponad 100 lat fotografia rozpala serca artystów i ludzi wrażliwych na piękno.

Guma dwuchromianowa – jedna z najstarszych technik fotograficznych

Guma dwuchromianowa (lub po prostu guma) należy do jednej z pierwszych technik, które umożliwiły wiernie odtwarzanie rzeczywistości dzięki światłoczułej materii. Jej rodowód sięga Francji końca XIX wieku. W przedwojennej Polsce mistrzami tej metody byli m.in. Jan Bułhak oraz Marian Dederko. Do dzisiaj cieszy się zainteresowaniem zarówno wśród twórców jak i kolekcjonerów sztuki.

Jak zrobić gumę dwuchromianową?

Niezwykłość tej techniki polega na połączeniu pozornej prostoty (do naświetlenia pracy wystarczy słońce, a do wywołania – zwykła woda) ze złożonym procesem dobierania składników (guma arabska, dwuchromian potasu oraz pigment w odpowiednich proporcjach), ręcznym rozprowadzaniu emulsji światłoczułej na odpowiednio przygotowanym papierze i w końcu jej zmywaniu, by nadać ostateczny kształt dziełu.
Nie ma też jednej oficjalnej metody stosowania gumy w praktyce. Każdy artysta staje się więc poniekąd również odkrywcą wypracowując dla siebie najlepiej pasujące mu sposoby realizacji tych pozornie prostych czynności.

ciemnia fotograficzna

Gumy mogą być zarówno monochromatyczne, jak też nabijane parokrotnie w celu uzyskania ciekawych efektów kolorystycznych lub zbliżonych do druku CMYK. 

guma dwuchromianowa monochromatycznie i w kolorze

Im więcej warstw, tym trudniej dobrnąć do szczęśliwego końca – bywa, że cały trud paru dni ląduje w koszu.
Każda odbitka jest niepowtarzalna, unikatowa i stanowi odrębne dzieło – sygnowane i numerowane przez artystę.